De bätsche Hummer

Wer mol so recht sick hägen will

De möt na’n Mark hengahn

Un dor mang all de Hannelslüe

En bäten rümtostahn.

So’n rechten groden Markdag hier

De lohnt dor woll den Posten

Un wän de Tied nich duern deit,

de kümmt hier up si’n Kosten.

Mal ins, so stünn dor ook’n Herr

Si’n groden Hund dornäwen

Ick glöw, de woll hier ok gewiß

Son bäten wat erläwen.

Nu stünn’n se jüss dor an’n Korf,

Mit Hummern, springlebendig.

De Hund de kümmt em gor to nah

Und schreit ok gliek elendig,

Un springt, un neiht denn ut wie dull

Wat ick em wollt o glöwen wull:

En Hummer harr ganz deepen

Sick in sein Schwanz festknäpen!

„Herr!“ röppt de Marktfro, de dor stund

„Herr!“ fleit’n Se doch mol gau Ährn Hund!

De lacht: „De Hund makt mi keen Kummer

Fleit’n Se man erst Ähren Hummer!“